جز آســـــــــتان توام در جهان پناهی نیســــت
سر مرا به جز این در، حواله گاهی نیســــــــت
عدو چو تیغ کشــــــــــد، من ســـــــــپر بیندازم
که تیـــــغ مـــــا بجز از ناله یی و آهی نیســـت
چرا ز کـــوی خـــرابـــــات روی بــــــــرتــــــــابــــم
کزین به اَم به جهان هیچ رسم و راهی نیست
زمــــــانه گر بزند آتشـــــــم به خـــــرمن عمــــر