آمدم اینجا بنویسم تا یادم بماند؛ دوست داشتن زیباترین دارایی ِ آدمی ست. انگیزه و شور و اشتیاق را تحفه می کند به تن و دلِ خسته ات. باید یادم بماند که هیچ چیز در این دنیا زیباتر از این نیست که بدانی یک دل با تمام وجود تو را می خواهد. اگر تمامِ دنیا هم با تو راه نیاید، ملالی نخواهد بود؛ چون دلت به "وجودی" قرص است. یک نفر هست که با تو و دلت راه می آید. اگر آدمِ منصفی باشی، به همین "دل" قناعت می کنی و "وجودش" را قدر می دانی. به همین سادگی دوست داشتن در لایه لایه ی وجودمان ریشه می کندو به همین سادگی لیلا می شویم و مجنون می شوند.