کاش می آموختیم انسانها را همانطور که هستند دوست داشته باشیم. برای بخشیدنِ احساس و محبت؛ مرزی تعیین نمی کردیم. مثل قانون جذب و هزار فرمول مسخره ی دیگری که در کلاسِ درس آموختیم، این را هم می آموختیم که معیار سنجش آدمها بُعدِ خودساخته ی آنهاست نه ظاهری که آدمی را دَخلی بر آن نبوده. شاید اگر اینها را می آموختیم، بر روی زمین تعداد انگشت شماری از انسانها تنها می ماندند.